NN Obligacji

Druga połowa roku w gospodarce jak na razie nie zaskakuje i ogólnie rzecz biorąc kontynuuje trendy z pierwszego półrocza. Produkcja przemysłowa i sprzedaż detaliczna dalej jest mocno zmienna z miesiąca na miesiąc, a inwestycje dalej nie ruszyły. Łącznie trudno oczekiwać, aby tempo PKB w jakiś znaczący sposób odbiegało od poziomów 3,0-3,1% obserwowanych w pierwszym i drugim kwartale. Na rynku pracownika natomiast dalej widać wzrost zatrudnienia i presję płacową i w końcu chyba zacznie się to przekładać na procesy cenowe. Inflacja cen producentów już osiągnęła praktycznie poziom zerowy, podczas gdy inflacja cen konsumenckich jeszcze pozostaje na poziomie ujemnym -0,4% r/r, ale to już bliżej zera niż poprzednich kwartałach. Coraz widoczniejsze staje się, że pożegnamy się z deflacja jeszcze w tym roku.

Na przestrzeni lipca i sierpnia rentowność polskich obligacji skarbowych, zarówno średnio- i długoterminowych, obniżała się przynosząc ich posiadaczom całkiem przyjemną stopę zwrotu. Sytuacja dość znacząco zmieniła się w trakcie września, kiedy cała krzywa rentowności przesunęła się w górę. Ostatecznie w całym kwartale rentowność obligacji 1-7lat wzrosła o ok. 10-12punktow bazowych i tylko obligacje o dłuższych terminach - 10-letnie i dłuższe, praktycznie pozostały w miejscu lub ze znikomym 1-2 punktowym wzrostem rentowności. Łącznie indeks obligacji całego rynku osiągnął stopę zwrotu 0,26% na przestrzeni trzeciego kwartału i był to wynik gorszy od instrumentów gotówkowych. W tym samym okresie, mimo iż w funduszu Obligacji główne miejsce zajmują polskie obligacje skarbowe (min. 70%, a zazwyczaj ponad 80%) i to one determinują zachowanie funduszu, to w minionym kwartale wyniki uzyskane przez fundusz zdecydowanie przewyższyły indeks. Fundusz Obligacji uzyskał stopę zwrotu 0,69% brutto, co w zależności od rodzaju jednostki oznaczało 0,34%-0,54% po opłacie za zarządzanie.

Poza Polską zdecydowanie przejawiały się na światowym rynku obligacji 2 trendy. Rynki bazowe raczej nie przyniosły ponadprzeciętnych rezultatów wskutek coraz większej ilości komentarzy, że banki centralne doszły do ściany w luzowaniu ilościowym. Rentowności amerykańskich, niemieckich, czy japońskich obligacji rządowych wzrosły w trakcie kwartału przynosząc inwestorom straty. Z drugiej strony Brexit okazał się dla rynków wschodzących bardzo pozytywnym wydarzeniem generalnie, a w przypadkach kiedy dodatkowo czynniki lokalne były pozytywne dla rynku obligacji to rynki te przyniosły ponadprzeciętne rezultaty. Mimo zaledwie ok. 1% ekspozycji w Chorwacji, Serbii, czy Macedonii, czy ok. 2% w Rosji i RPA każdy z tych rynków poprawił wyniki funduszu. Łącznie te rynki poprawiły wynik funduszu o blisko 30punktów bazowych. Poniżej oczekiwań tym razem Turcja z zaledwie, która dodała nam zaledwie 2 punkty bazowe oraz obligacje korporacyjne, gdzie performance naszych pozycji był binarny w trzecim kwartale i łącznie przyniósł zaledwie 1 punkt bazowy.

W ostatnich decyzjach i komentarzach głównych banków centralnych świata dość jasno zaczyna się rysować scenariusz, że nie ma co liczyć na więcej luzowania monetarnego. Co prawda w większości przypadków pieniądz dalej będzie tani, co powinno podtrzymywać obligacje, ale już w nielicznych przypadkach należy liczyć się z podwyżkami stóp procentowych. Dodatkowo wrześniowe spotkanie G20 zakończyło się podsumowaniem, że wspomaganie monetarnie nie do końca spełniło oczekiwania i przyszedł czas na stymulację fiskalną. Prędzej, czy później oznacza to wyższą inflację, a więc coś nie do końca oczekiwane przez rynki obligacji. Z drugiej strony rynki wschodzące, a przynajmniej niektóre, cały czas są mają przed sobą bardzo dobre perspektywy wobec poprawiających się wskaźników gospodarczych, czy obniżającej się inflacji. Łącznie perspektywy rynku obligacji dalej oceniamy pozytywnie, ale na rynku raczej będzie teraz więcej zmienności. Dlatego też w obliczu ostatniego kwartału roku, wyborów prezydenckich w USA i niższej płynności prawdopodobnie ograniczymy część naszych ekspozycji pozabenchmarkowych.